تأثیر برنامه غنی‌سازی ارتباط بر سازگاری زناشویی زوج‌ها

هدف: سازگاری زناشویی حالتی است که در آن برای زن و شوهر احساس رضایت و شادی از ازدواج و از یکدیگر وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه غنی‌سازی ارتباط بر سازگاری زناشویی زوج‏ها انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‏تجربی و طرح پیش‏آزمون و پس‏ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیۀ زوج‏های داوطلب شهرستان بردسکن بود. نمونه شامل پژوهش 12 زوج (6 زوج در گروه کنترل و 6 زوج در گروه آزمایش) بودند که به روش نمونه‌گیری داوطلب با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش در 6 جلسه مشاوره گروهی به شیوه رویکرد غنی‌سازی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله‌ای قرارنگرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری دونفری اسپانیر (1976) بود که زوج‏های گروه آزمایش و کنترل در دو مرحلۀ پیش آزمون و پس‌آزمون آن را تکمیل کردند. یافته‌ ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط آزمون آماری تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج تفاوت معناداری را بین دو گروه در سازگاری زناشویی، رضایت زناشویی، همبستگی دو نفری و توافق دو نفری نشان داد، اما در متغیر ابراز محبت تفاوت معناداری بین دو گروه مشخص نشد. نتیجه‏ گیری: از یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان درراستای مداخلات بالینی و درمانی استفاده کرد و سازگاری زوج‌ها را افزایش داد.